نوروز روزى است که ، خداوند در آن از بندگان خویش میثاق گرفت که جز او را عبادت و پرستش نکرده و به او شرک نورزند و به فرستادگان و پیامبرانش و نیز ائمه هدى ایمان بیاورند.
نوروز ، اولین روزى است که خورشید در آن طلوع کرد و باد در آن وزیدن گرفت و در آن روز درخشندگى زمین خلق شد.
نوروز روزى است که ، کشتى نوح بر کوه جودى کناره گرفت
نوروز روزى است که ، افرادى که از خانه هاى خود خارج شده و به آزمایش الهى از دنیا رفتند، مجددا به دنیا بازگشتند.
نوروز روزی است که ، جبرئیل بر پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) نازل شد
و درست در همین روز است که پیامبر اسلام، حضرت على را بر شانه خود گذاشت تا او بتهاى قریش را از بیت الحرام پایین کشید و آنها را درهم شکست.
نوروز روزى است که پیامبر به اصحابش دستور داد تا در مورد خلافت و ولایت مؤمنان با حضرت على علیه السلام بیعت کنند
و در همین نوروز بود که ، پیامبر (صل الله علیه و آله) علی (علیه السلام) را به سوى جنیان فرستاد براى او از آنان بیعت بگیرد.
نوروز روزى است که ، براى حضرت على بیعت مجدد گرفته شد
نوروز روزى است که ، حضرت على، علیه السلام، بر اهل نهروان پیروز شد و ذوالثدیه را کشت
نوروز روزى است که ، قائم ما در آن روز ظاهر می گردد.
نوروز روزى است که ، قائم ما در این روز بر دجال پیروز می شود و او را بر زباله دان کوفه آویزان مى کند
و هیچ نوروزى نیست مگر آنکه ما در آن روز توقع ظهور حضرت حجت، عجل الله تعالى فرجه?الشریف، را داریم
چرا که این روز، از روزهاى ما و شیعیان ما است که عجم (ایرانیان) آنرا گرامى دشته ولى شما (اعراب) آنرا ضایع نمودید.
نامه ی دختر 11 ساله ای به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ؛ این نامه ی زیبا را بخوانید :
السلام علیک یا بقیة الله فی الارض ؛
السلام علیک یا حجت الله ؛
السلام علیک یا ولی العصر سلام الله علیه و آله ...
بعضی اوقات از ارادت و علاقه ی مثال زدنی دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) و به ویژه حضرت ولی عصر (عج) غبطه خورده ام و از حال خود شرمنده ...!
/قسمت 10 آخر/
چه شبی است امشب زینب !
عرش تا بدین پایه فرود آمده است یا زمین زیر پای تو تا جایگاه اوج گرفته است ؟
حسین علیه السلام ، این خطه را با خود تا عرش بالا برده است یا عرش به زیر پیکر حسین سلام الله علیه بال گسترده است؟
که حسین سلام الله علیه خود حّمّله عرش خداست.
این جا کربلاست یا عرش خداست؟!
اگر چه خسته و شکسته ای زینب اما نمازت را ایستاده بخوان! پیش روی خدا منشین!
پروردگارا سلامم را به پیام آوران کربلا برسان
و ای خدا حقیقتا که این تویی که صبری چنین به زینب علیها سلام داده ای
و البته اگر غیر از زینب علیها سلام بود نمی توانست صبر کند بر این عظیم ترین مصیبت عالم که همگی در بیانش عاجزیم....
هزار آینه مبهوت بی شماری تو هزار بادیه مجنون نی سواری تو
هلا که جمع نقیضین بوسه و عطشی ندیده ام لب خشکی به آبداری تو
چه جای نغمه در این روزگار یأس مگر به روی دست تو پرپر نشد قناری تو ؟
هم او که نامه برایت نوشت , با خنجر ببین که آمده از پشت سر به یاری تو
دریغ,کاری از این طبع مرده ساخته نیست به جز شمردن گلزخم های کاری تو
به ما مخند که جای گریستن بر خویش نشسته ایم دمادم به سوگواری تو...
+ منبع نزد نگارنده محفوظ میباشد.
/قسمت 9/
در این شب غریب ، در این لحظات وهم انگیز ،
در این دیار فتنه خیز ، در این شبی که آبستن بزرگترین حادثه ی آفرینش است ،
در این دشت آکنده از اندوه و مصیبت و بلا ، در این درماندگی و ابتلا ، تنها نماز می تواند چاره ساز باشد.
نماز ، رستن از دار فنا و پیوستن به دار بقاست.
نماز ، کندن از دام دنیا و القای به عالم عقباست.
انگار همه ی این سپاه مختصر نیز به این حقیقت شیرین دست یافته اند. خیمه های کوچک و به هم پیوسته شان مثل کندوی زنبورهای عسل شده است که از آن ها فقط نوای نماز و آوای قرآن به گوش می رسد ؛
سپاه دشمن غرق در بی خبری است ، صدای معصیت ، صدای عربده های مستانه ، صدای ساز و دهل های رعب انگیز به آنها لحظه ای مجال تامّل و تفکر و پرهیز و گریز نمی دهد.
و این لحظه است که باید عباس علیه السلام را معنا کرد . عباسی که حتی در طنین اسمش می توان نوای نماز و آوای قرآن شنید .
عباس را به دست قطع شده و سر عمود خورده ندانیم . عباس مظهر بندگی مظهر ایمان و قرآن است .
ولی هر چه بگوییم قطره ای از دریای معرفت پسر ام البنین را نمی توان بیان کرد و در کلام نمی گنجد .
ولی می توان به این بسنده کرد که عباس همان عشق به معشوق است .
مهدی صاحب الزمان سلام الله علیه مثل عباس هایی می خواهد تا چون او مظهر ایمان و عبودیت باشند .
پروردگارا مدد کن تا عباسی شوم ؛ عباسی شوم تنها برای حسین روزگارم...
+ منبع نزد نگارنده محفوظ میباشد.
/قسمت 8/
امام علیه السلام اگر بگذارد، حرف های خواهر با او تمامی ندارد.
سر خواهر را بر سینه می فشارد و داروی تلخ صبر را جرعه جرعه در کامش می ریزد:
خواهرم! روشنی چشمم! گرمی دلم!
مبادا بی تابی کنی! مبادا روی بخراشی!
مبادا گریبان چاک کنی!
استواری صبر از استقامت توست؛ حلم در کلاس تو درس می خواند؛
بردباری در محضر تو تلمّذ می کند؛ شکیبایی در دست های تو پرورش می یابد؛
تسلیم و رضا دو کودکند که از دامان تو زاده می شوند و جهان پس از تو را سرمشق تعبّد می دهند؛
راضی باش به رضای خدا که بی رضای تو این کار، ممکن نمی شود.
دیگر نیز اندک زمانی است تا غم انگیز ترین واقعه عالم .
باید حلم وبردباری را از زینب علیها سلام یاد گرفت و این حلم و بردباری را تا وصال پسرشان مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به کار بست...
+ منبع نزد نگارنده محفوظ میباشد.
