/قسمت 8/
امام علیه السلام اگر بگذارد، حرف های خواهر با او تمامی ندارد.
سر خواهر را بر سینه می فشارد و داروی تلخ صبر را جرعه جرعه در کامش می ریزد:
خواهرم! روشنی چشمم! گرمی دلم!
مبادا بی تابی کنی! مبادا روی بخراشی!
مبادا گریبان چاک کنی!
استواری صبر از استقامت توست؛ حلم در کلاس تو درس می خواند؛
بردباری در محضر تو تلمّذ می کند؛ شکیبایی در دست های تو پرورش می یابد؛
تسلیم و رضا دو کودکند که از دامان تو زاده می شوند و جهان پس از تو را سرمشق تعبّد می دهند؛
راضی باش به رضای خدا که بی رضای تو این کار، ممکن نمی شود.
دیگر نیز اندک زمانی است تا غم انگیز ترین واقعه عالم .
باید حلم وبردباری را از زینب علیها سلام یاد گرفت و این حلم و بردباری را تا وصال پسرشان مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به کار بست...
+ منبع نزد نگارنده محفوظ میباشد.
