با یک حساب دو دو تا ، چهار تا از تاریخ شروع غیبت صغرای حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) تا به حال 1171 سال می گذرد.
آری...هزار و صد و هفتاد سال ، از غیبت مولایمان می گذرد.

چه شده است ما را...
روزها یکی پس از دیگری سپری می شود و ما در خوابی بس گران بسر می بریم.
دوری از مولا برایمان عادی شده است.

چه شده است ما را...
تا کی می توان دوری مولا را تحمل کرد ،
مگر نه این است که با آمدن او همه جا گلستان می شود ، عدالت بر پا می شود ،

مگر نه این است که کلید حل تمام مشکلات ما ظهور حضرت است...

آخر تا به کی...
نه تلاشی ، نه حرکتی ، نه دغدغه ای.

نکند این گونه راحتیم یا..

پس بیایید یک بار دیگر در خودمان ، در رفتارمان ، تجدید نظر کنیم.
آری هیچ کس به غیر از خودمان نمی تواند زمینه ساز ظهور شود.

کمی تلاش و همت مضاعف می خواهد.

از دعا هم نباید غافل شوید ، که گفته اند دعا قضای حتمی الهی را بر می گرداند.

و اما حسن ختام :

امام زمان (سلام الله علیه) می فرمایند: و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم.
و برای تعجیل در فرج بسیار دعا کنید که فرج شما است.

جهت تعجیل در فرج ، به نیت پنج تن آل عبا (علیهم السلام) ، 5 صلوات بفرستید.

نوشته شده در : 24 اردیبهشت 1389