برخی می گویند قرآن تحریف شده است، در مورد عدم تحریف قرآن توضیح دهید؟
قرآن کریم عین آن قرآنی است که از لب های مطهر رسول گرامی اکرم (ص) رسیده است و آنچه که از لب های مطهر آن حضرت شنیده شد عین چیزی است که خداوند بر قلب پیامبر اکرم (ص) نازل کرده است و آن چه که بر قلب او نازل شده عین آن چیزی است که از ذات اقدس اله تنزل پیدا کرده است.
دلایل عقلی و نقلی متعددی بر این موضوع دلالت دارند :
دلیل عقلی مسئله این است که خداوند هرگز بندگان خود را بدون هادی و راهنما رها نمی کند : ( کفی بربک هادیا و نصیرا ).
اگر دینی خاتم ادیان و پیامبر این دین، خاتم انبیا باشد و دین قابل تحریف باشد، معنایش این است که ذات اقدس اله از هدایت بشر صرف نظر کرده است. برای این که کتاب و دینی فرستاده که این دین در دسترس حوادث، کم و زیاد گردیده و از سلامت و صحت آن کاسته شده است. پس دینی باطل است یعنی خداوند بشر را به حال خود رها کرده است و این با حکمت او سازگار نیست.
دلیل نقلی، خود قرآن کریم است. در سوره مبارکه حجر فرمودند: « انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون »
ما این قرآن را نازل کردیم و خود ما حافظ آن هستیم.
درسوره فصلت هم فرمود: « و انه لکتاب عزیز لا یاتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه تنزیل من حکیم حمید »
این کتاب آسمانی از عزت الهی برخوردار است ،هیچ بطلانی در آن راه ندارد.
اگر قرار باشد، قرآن تحریف شود بیگانه به این قرآن راه یابد و چیزی از آن کم کند یا بر آن بیفزاید، این قرآن بطلان پذیر می شود، در حالی که خدا درباره قرآن فرمود:« لا یاتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه »
نه در زمان نزول خود قرآن، نه بعد از نزول قرآن و نه بعد از رحلت رسول اکرم (ص) چیزی او را باطل نمی کند .
موارد تاریخی متعددی وجود دارد که نشان دهنده اهتمام اهلبیت و صحابه برای صیانت قرآن از تحریف است .در اینجا به ذکر نمونه ای از آن اکتفا می کنیم :
ما اولین بار، این قصه را از مرحوم علامه طباطبایی (ص) شنیدیم و بعد در کتب روایی هم یافتیم که وقتی معاویه قصد کرد آن تکاثر و ثروت اندوزی را برای درباریان خود تجویز کند و بگوید :سرمایه اندوزی و ثروت های باد آورنده را می توانیم داشته باشیم و دیگران نمی توانند داشته باشند، دستور داد تا در انجمن های قرائت قرآن "واو" این آیه را قرائت نکنند : آن آیه چنین است :
« یا ایها الذین آمنوا ان کثیرا من الاخبار و الرهبان لیاکلون اموال الناس بالباطل و یصدون عن سبیل الله و الذین یکنزون الذهب و الفضه و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم »
ای مومنان بدانید که بسیاری از احبار و راهبان، اموال مردم را به ناحق می خورند و {مردمان را} از راه خدا باز می دارند، و کسانی که زر و سیم می اندوزند و آن را در راه در راه خدا خرج نمی کنند، ایشان را از عذابی دردناک خبر ده.
که اگر "واو" حذف شود "الذین" توضیح همان احبار و رهمان می شود. یعنی عالمان یهود، سردمداران و سلاطین یهود، حق جمع کردن ثروت را ندارند، و آیه دلالت ندارد بر این که اگر یک مسلمانی بخواهد ثروت اندوز باشد، عیب دارد.
ابوذر رضوان الله علیه - که در شام - در تبعید اول - به سر می برد، شمشیر را روی دوش گذاشت و گفت : من این شمشیر را از روی دوشم پایین نمی آورم تا این که "واو" در جای خود قرار گیرد. بسیاری از شنوندگان این شعار، نمی دانستند که منظور اباذر چیست. بعد معلوم شد که درباریان اموی طبق یک توطئه شوم، قصد حذف آن "واو" را داشتند تا "الذین" مخصوص احبار و رهبان شود.
اباذر که حافظ و حامی قرآن بود، گفت: اگر دست به این "واو" بزنید من شمشیر می کشم. این "واو" باید باشد تا جمله مستقل باشد. یعنی مسلمان و غیر مسلمان در یک جامعه انسانی حق ثروت اندوزی ندارد. این آیه پیامش بین المللی است. نمی گوید یهودی ها و مسیحی ها حق ثروت اندوزی ندارند. می گوید انسان ،نه "المومنون" است و نه "اهل کتاب" . "و الذین" چه مسلمان، چه یهودی، چه ترسا، چه زرتشت و چه لاییک، هیچ کدام از این فرقه پنجگانه حق ثروت اندوزی در جامعه انسانی را ندارد. اباذر با این شعار آمیخته با شعور قرآنی، جلو تصرف خائنانه درباریان اموی را گرفت.
بنابراین، آن مثل معروف هم درباره این جریان است و هم درباره این آیه "و السابقون الاولون من المهاجرین و الانصار و الذین اتبعوهم باحسان رضی الله عنهم و رضوا عنه و ..." خداوند در این آیه اعلام کرده است که از سه طایفه راضی است و ایشان از خداوند راضی هستند و برای ایشان باغ هایی آماده کرده است که همیشه در آنجا خواهند ماند. دسته اول: پیشگامان نخستین از مهاجران، دسته دوم: پیشگامان نخستین از انصار، دسته سوم: کسانی که با نیکوکاری از آنان پیروی کردند.
در تاریخ نقل شده است که خلیفه دوم، آیه فوق را چنین می خواند : " و السابقون الاولون من المهاجرین و الانصار الذین اتبعوهم باحسان ..." یعنی "واو" قبل از "الذین" را حذف می کرد و "انصار" را عطف به "السابقون" می نمود که معنا چنین می شود "پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار که با نیکوکاری از ایشان تبعیت کردند " . در نتیجه مقام مهاجرین بسیار برتر می گردد و انصار تابع مهاجرین شمرده می شوند و بدین وسیله معتقد بود، مقام مهاجرین قابل مقایسه با انصار نیست.
در اینجا بود که ابی ابن کعب به عمر گفت: رسول خدا آیه را برای من با "واو" خواند و تو آن روزها در مدینه ابزار دباغی می خریدی ( کنایه از این که ما با رسول خدا بودیم و قرائت صحیح را می شنیدیم ) عمر بدو گفت: درست می گویی وقتی شما نزد ایشان بودید، ما غایب بودیم و وقتی شما فارغ البال در خدمت رسول خدا بودید، ما مشغول کارهای خود بودیم، اگر می خواهی بگو، ما بودیم که مسلمانان را جا دادیم و کمک کردیم (یعنی بگو: ما انصار هستیم و بدین ترتیب کنایه ای هم به کعب زد ) و در جای دیگر هم نقل شده است که عمر گفت: من فکر می کردم خداوند با این آیه پیشگامان از مهاجرین را به مقامی رسانده که هیچکس به آن مقام نرسیده است.
به هر حال می بینیم که صحابه رسول خدا (ص) چقدر دقت داشتند که حتی یک "واو" از قرآن کریم کم و زیاد نشود و حتی به خلیفه هم تذکر می دادند و از تحریف کتاب خدا جلوگیری می کردند.
منبع : توصیه ها ، پرسش ها و پاسخ ها در محضر آیت الله جوادی آملی - گردآورنده : نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها
